Ancak beyaz ceketler her zaman norm değildi. 19. yüzyılda veya daha önce geçen birkaç dönem draması izlediyseniz, aile hekiminin şık siyah bir takım elbiseyle geldiğini hatırlayabilirsiniz. Medelita’ya göre siyah, hem mecazi hem de gerçek nedenlerden dolayı en anlamlı olanıydı. Siyah giysiler resmi ve ölçülü kabul ediliyordu, dolayısıyla tıbbi ziyaretlerin genel tonuyla eşleşiyordu. Ayrıca koyu renkli bir giysideki lekeleri ve lekeleri gizlemek, açık renkli bir giysiye göre çok daha kolaydı.
Ancak 19. yüzyılın sonlarında doktorlar ve bilim insanları, bakterilerin büyümesini ve bulaşıcı hastalıkların yayılmasını önlemek için tesisleri mümkün olduğunca temiz tutmanın önemini anlamaya başladılar . Beyaz renk temizliği çağrıştırıyordu ve hastaneler mikroplara karşı mücadelelerini yansıtmak için beyaz çarşaflara ve beyaz giysilere geçmeye başladı.
Dr. Mark S. Hochberg’in 2007’de Amerikan Tabipler Birliği Etik Dergisi’nde yayınlanan bir makalede açıkladığı gibi , beyaz renk başka bir şeyi de temsil ediyordu: doğruluk ve şeffaflık. “Açık sözlülük” ve “zihinsel önyargılardan kurtulmak” anlamına gelen candor kelimesi , “beyaz ve parlak olmak” anlamına gelen Latince candere fiilinden türemiştir .
Amerikalı sanatçı Thomas Eakins’in iki tablosunun da gösterdiği gibi, doktorların siyahtan beyaza terzilik geçişi oldukça hızlı gerçekleşti. 1875 tarihli The Gross Clinic adlı çalışmasında Dr. Samuel Gross ve doktor arkadaşları, hepsi siyah takım elbise giymiş bir adamın bacağını ameliyat ediyor. 15 yıldan kısa bir süre sonra Eakins, başka bir hastayı ameliyat eden farklı bir doktor grubunu (bu kez beyaz gömlekli ve önlüklü) tasvir eden Agnew Kliniği’ni resmetti .
Beyaz önlükler kalabalık
